(I.V.)

Vorige week zondag en afgelopen vrijdag heb ik samen met een hele goede vriendin de wandeling gemaakt.

In eerste instantie wilde ik hem alleen lopen, maar ben blij dat ik dit samen met iemand die mij na staat gedaan heb, niet alleen omdat dit praktisch was in verband met de meditatie, maar ook om de diverse opdrachten te kunnen bespreken en te verdiepen in bepaalde emoties en dergelijke.

Wel in 2 keer gelopen, we waren van plan de 10 km in 1 dag te gaan lopen, alleen bleken we over de eerste 6 km ruim 3,5 uur gedaan te hebben, doordat we bij de diverse rustpunten echt de tijd namen. Dus besloten we om het tweede deel een andere keer te gaan lopen.

Dat is inmiddels dan ook gebeurd.

Wat een heerlijke, fijne en vooral inspirerende wandeling hebben wij gemaakt.

We werden erg afgeremd in ons loop tempo, vandaar ook twee etappes, werden in het Hier en Nu gehouden en door de opdrachten tot inzichten en overdenkingen gebracht. 

Wel vonden we het begin wat onduidelijk, de eerste opdrachten volgenden erg kort op elkaar en moesten we een manier vinden om in de flow te komen.

We waren al bij het bruggetje voor we het wisten en moesten opdrachten 2 en 3 nog doen.

Maar na een kleine improvisatie kwamen we in de flow die we hoopten te ervaren. We hebben genoten van alle opdrachten, de ontzettend mooie wandeling, alle overdenkingen en kleine cadeautjes die op ons Levenspad kwamen. De Bijenwaskaart was ook zo’n cadeautje.

Het tweede deel was ook weer een belevenis en vooral het bezoek aan de kapel heeft indruk gemaakt op mij. Ook de begraafplaats was indrukwekkend en dit was dan ook het punt waar we vrijdag naar terug gelopen zijn en begonnen aan de laatste 4 km.

We kijken terug op een inspirerende wandeling en ik heb deze wandeling inmiddels ook aangeraden aan mijn schoonzus, die ik met zo min mogelijke informatie enthousiast heb gekregen.

Want dit moet je ervaren!

De wandeling werkt voor mij heerlijk na, ben creatief geïnspireerd en heb onderandere de Word Cloud in mijn Art Journal gemaakt, waarin ik ook nog bezig wil met opdracht 8, De Weg.

Bedankt voor uw inspirerende, fijne en mooie wandeling door de omgeving van Slangenburg. Ik kom ook zeker een keer weer in een ander seizoen de wandeling nog een keer te maken en dan hoop ik weer de rust te vinden die ik deze 2 dagen heb mogen ervaren.

                                                                                     

                                                                                     Bijenwastekeningen maken (Jan Willem 2004)

Mindfultip: De Levenspadwandeling
Wij hebben hem gelopen en zijn zeer enthousiast 

                                                                           

Al struinend op het wereldwijde weg kom je soms zulke mooie dingen tegen, vooral prachtige wandelingen. Terwijl ik zo heel druk aan het kijken was, zag ik ineens een wandeling met als naam De Levenspadwandeling, een wandeling van 10 km door de bossen, langs diverse plekken waarbij je stilstaat en een boekje meekrijgt met vragen die je tot nadenken zetten. Het startpunt is in Doetinchem vlak bij een kasteel Slangenbrug.. dat beloofd iets spannends… …slangen….. wie weet komen we nog wel een slang tegen in de vorm van een echte slang of…

Aangezien er eigenlijk maar 1 persoon is met wie ik dit pad kan bewandelen omdat ze al meer dan 40 jaar lief en leed met mij deelt, heb ik S. dit als verjaardagscadeau gegeven, zodat het voor ons allebei een mooie tocht gaat worden door het leven en wie weet komen we nog verrassingen tegen van elkaar. Vriendschap wat al zo lang is, is vaak niet meer zo vol geheimen. En als er geheimen zijn, dan zijn ze niet zo dat het belangrijke of grote geheimen zijn.

Kortom, een ideale manier om met S. aan de wandel te gaan, door vooral bossen, dus onverharde wegen en paden. 

De appeltaart die was gekocht en gemaakt op school had ik in 2 stukjes gesneden en die in de diepvries gedaan. Zondagavond had ik ze in mijn wandel rugzak gestopt met daarbij twee vorken, als verrassing voor haar met een kop thee voor onderweg, omdat het naast een mooie tocht toch ook een beetje feestelijk moest zijn vond ik.

De avond ervoor had ik een hotel geboekt in Zevenhoven om daar te slapen, zodat ik de maandag lekker rustig aan kon doen, het is tenslotte 2 en een half uur rijden naar Doetinchem en nu zat ik lekker dichtbij en kon ik op mijn dooie akkertje gewoon lekker naar Doetinchem rijden.Mijn wandelschoenen aantrekken, eventueel nog speciale wandel sokken aan doen  en dan wachten totdat S. zou komen. De doos die we hadden met de route enzovoort, had ik thuis al uitgepakt en alles in een plastic zakje gedaan, en een extra zakje meegenomen waar ze haar doos als ze die had geopend kon bekijken en dan alles in het zakje scheelt weer gewicht en ruimte in de tas en dat is nooit weg is de ervaring. Kortom aan alles gedacht, dus ik kon in de auto en gaan rijden. De weg naar het hotel was gemakkelijk gewoon rechtdoor en het hotel lag praktisch aan de snelweg. Maar gelukkig had ik de goede kant gevraagd de rustige kant. Toch was het bijzonder, ik waande me meteen in Boedapest, een hotel waar je een galerij had naar je kamer, hier precies hetzelfde, voelde meteen vertrouwd. Luxe, er is een bad dus daar heb ik me meteen in gestort en heerlijk rozig op bed tv gekeken. Naar het omstreden programma showcolade en ik vind het leuk, mede omdat ik het prachtig vind dat  wat ze kunnen maken, het zijn kunstenaars. Ondanks de vele kritiek die het programma krijg, hoop ik dat er een tweede serie komt. 

Het ontbijt was helaas afgepast, dus een lunch zelf samenstellen was wat lastig, maar dat is altijd wel te regelen op de 1 of andere manier. Ook viel me op dat je wel een waterkoker hebt, maar je mag precies 1 zakje thee meenemen.. en op de hele kamer geen beker of kopje te vinden.. denk dat ze iets niet begrijpen daar. Gelukkig was het ontbijt veel en meer dan genoeg, dus kon ik mijn lunch alsnog samenstellen. Omdat ik S. ken, had ik expres de tijd vroeg gezet omdat ik weet dat ze het Achterhoekse kwartiertje zich eigen heeft gemaakt en niet de westerse  nauwkeurigheid…

 Rond kwart voor 10 was ze er en toen pas mocht ze de enveloppe openmaken met de doos en zien wat er in zat. Ze was aangenaam verrast en had er zin in.. het was tenslotte maar 10 km dus dat is voor haar goed te doen.  Dus we begonnen heel enthousiast aan de route..  we begrepen de uitleg, die wel zo uitvoerig was, dat je soms gewoon echt de weg kwijt raakte, maar zoals zoveel mensen zeggen, dat is juist wat er moet gebeuren, daar gaat het om, dat je dat ook meemaakt en dus ontdekt dat je wel weer op het goede pad komt.. ik vind dit altijd prachtig gezegd maar het is ook gelul. Maar goed. We hebben ons steeds herpakt en de eerste opdracht was er eentje om te ervaren dat je in het bos bent, in het hier en nu. Een meditatie opdracht.. dus ik moest mijn meditatie aan S. voorlezen, met als titel de boodschapper. Dus dat heb ik met verve gedaan, terwijl Susan met haar ogen dicht stond te luisteren en zich te gronden..  op een gegeven moment ging het over de mensen die ze ging ontmoeten en dat ze ook een dier zou ontmoeten. En juist op dat moment, verdraaid als het niet waar is, kwam er een stel aan met een hond.. en ik weet dat Susan als de dood is voor honden, maar ik moest vreselijk lachen.. dus we kregen deze niet meer serieus… maar het was erg leuk..

Daarna kreeg ik die van haar. Het oude huis. Dus ik meteen ja hoor, ik heb weer een krot gekregen. ….maar dat was een hele verhaal het kwam er uiteindelijk op neer dat ik in een huis kwam, in mijn verbeelding een klein schattig wit huisje met rieten dak, liefde vol bekleed met klimop. maar goed ik bleek in een gigantische hal terecht te komen.. okey.. en ging een trap af, kwam terecht in een bioscoopzaal en er werd een film afgedraaid, op dat moment vlogen er kraaien langs en ik zag meteen the birds.. en daarna wat eenden, ik zag tweety.  Ik denk dat ik te veel creativiteit heb maar toch. Het was zeer leuk en boeiend dat zeker, maar we waren voor dat we ooit een afslag hadden bereikt al een dikke uur onderweg dus het was intensief dat was zeker, maar het schoot echt niet op.. maar goed het was boeiend… toch was het ook op een gegeven moment te vaag en niet meer voor ons weggelegd.. We konden er niet veel meer mee en werden steeds meliger.. zeker toen er af en toe een soort reclame in voor kwam….maar ook dat elke dier dat op je pad komt je iets wil vertellen….en wat zou het dier dat je nu tegenkomt betekenen voor jou.. etc. Ik haak dan toch echt wel af en gelukkig S. ook. Na 6 km kwamen we bij de auto aan en besloten om ook de laatste 4 meteen maar te doen… S.  nooit voor een gat te vangen zei heel mooi…. Laten we het nu maar afmaken anders moeten we ook nog terug….en dat vond ik wijsheid, dus dat hebben we gedaan. Erg mooi was wel het kerkhofje dat er lag, zo eenvoudig en sereen maar ook zo eenzaam ergens in het bos….de abdij was ook prachtig, vooral het standbeeld van de zoenende paters.. maar ook de eenvoud van de kapel.. prachtig..

Nadat we het pad hadden voltooid, na 6 uur dat over 10 km wat je normaal in 2 uur loopt, zijn we op het terras gaan zitten en hebben we heerlijk thee en koffie genomen in de zon. Geen regen gezien of gevoeld.. en de Bijenwastekening besproken en daarin kom ik me aardig herkennen, het klopte.

Daarna ieder weer naar ons eigen huis, nog nagenietend van de tocht. Ook van de gesprekken die we hebben gehad samen die we altijd wel hebben maar nu dus anders hebben gevoerd

ik denk dat het levenspad erg mooi is voor mensen die nog zoekende zijn, al vonden we het ook een soort eigen verhaal van de maker, maar toch we hebben genoten van de prachtige natuurbeelden

H.B. en vriendin S.