Vandaag wil ik even een klein ommetje maken achter mijn huis. Ik loop langs de sloot die loopt over het Kattennest. Vroeger kwam ik hier veel en was het een ongerept stukje natuur. Ik ken de tijd nog dat hier een man woonde in zijn caravan. Dat kon toen nog blijkbaar. Als je geen hond meer hebt, blijkt dat je op sommige stukken rondom je huis nooit meer komt. Maar door de Corona tijd is onze beweegruimte beperkt en heb ik dit stukje natuur herontdekt, zo dicht bij huis.
Zo ook vandaag. Even de dagelijkse beweging, een rondje kattennest. Het zonnetje schijnt en ik loop zo wat te mijmeren en te genieten. Ineens zie ik in mijn ooghoek een soort lange stok in het water liggen. Maar is het wel een stok? Ik kijk beter en zie dat het een flinke snoek is. Wat doet hij hier in dit ondiepe stukje sloot? Ik zie hier nooit vissen. Is hij verdwaald?
Ik geloof dat je dieren nooit zomaar tegenkomt en ze je opvallen. Ze willen je die dag iets meegeven. Een boodschap. Als je de Levenspadwandeling gemaakt hebt, weet je dit en zul jij misschien ook anders hier naar zijn gaan kijken.
Kom ik een dier tegen, dan raadpleeg ik de boeken van Christine Beerlandt. Helaas, geen snoek, maar wel vissen in het algemeen. Christiane schrijft ontmoet je een vis op jouw weg, dan blaast hij je toe: ¨Je zal een tevreden mens zijn wanneer je op voldane wijze kijkt naar de akker die je voorbereid hebt om nieuw zaad te ontvangen¨. Het gevoel van voldaanheid. Blij en fier op jezelf, loslatend en kijkend naar de eerste uitschieters van nieuw leven die weer boven de grond komen. Voel jij je ook zo in je levenstaken? Dan ben je een gelukkig mens.
En dat ben ik. De levenspadwandeling bestaat nog geen jaar en hoeveel mensen hebben hem al gelopen en hun bijzondere ervaringen met mij gedeeld? Nu ligt alles even stil, maar de dozen staan al klaar voor verzending zodra het weer kan en verantwoord is. De warmte, de processierups, de teken en nu Corona, allemaal zaken waar de Levenspadwandeling mee te maken kreeg. Maar alles begint weer te ontkiemen en de vis vertelt mij dit vandaag nog eens een keer. Want ontmoet je een vis op je weg, dan laat hij weten dat alles klaar is, dat je mag komen kijken…!
Net als de ochtend van Sinterklaas, waarbij kinderen niet kunnen wachten op wat er allemaal komen gaat. Durven dromen en durven verlangen. De basisstroming van het leven.
Wat een mooie boodschap snoek! Bedankt…
Bron: Christiane Beerlandt, Als de dieren spreken konden, ISBN 978-90-75849-36-3