Ik op stap met mijn kleine buurjongetje op de markt in Vianen.
Een queeste is een zoektocht of een onmogelijke opdracht. Tijdens de zoektocht moeten er vele hindernissen overwonnen worden en het is niet altijd zeker dat de opdracht gehaald wordt. Iedereen van ons begint aan deze zoektocht vanaf zijn geboorte, of misschien wel vanaf de conceptie. Of misschien wel daarvoor al, maar daar vertel ik meer over in de reizigersgids van de Levenspadwandeling.
Mijn queeste begon op een koude winternacht in Utrecht, in 1960, hartje winter, ijs op de vaart en sneeuw overal. Ik was te laat, dat begon al goed. Ik zou op Sinterklaasavond komen, maar dat leek me niet leuk, dus ik kwam zaterdagavond 5 dagen later. Mijn moeder kreeg haar eerste wee en moest naar het ziekenhuis. Verder was er een arts die lekker thuis warm voor de kachel zat. Hij werd gebeld om te komen, maar had weinig zin, dat begrijp ik wel. Het ging hem allemaal niet snel genoeg dus kreeg mijn moeder flinke spuiten om het sneller te laten gaan, zodat de arts weer vlug naar zijn warme huis en bed kon. Dat was mijn begin. Te snel geboren en daardoor de rest van mijn leven trillende handen bij inspanning.
Verder verliep mijn jeugd best goed, al voelde ik me wel anders. Nu weet ik dat heel veel mensen dat herkennen. Gevoelig, dingen aanvoelen, etc. Maar daar was met een Groningse moeder geen plaats voor. Er werd gezwegen, niet gepraat, soms wel een week lang. En uit ervaring kan ik nu zeggen, dat vormt je! Altijd interesse gehad voor de andere “kant”. Na een paar keer glaasje draaien bang geworden en even een aantal jaren niets met dat alles. Tot in 2001 een situatie mijn leven op zijn kop zette. Ik wist dingen die ik nooit kon weten en besefte nu is het tijd om hier wel verder mee te gaan. Ik heb vele cursussen en opleidingen gedaan in de spirituele richting bij o.a. Hans de Haan, bekend paragnost maar helaas overleden. Ook bij het van Praag instituut in Utrecht en zo ben ik mezelf verder gaan ontwikkelen. Naast mijn baan ben ik een kleine praktijk gestart en heb ik vele workshops en consulten gegeven. Wat is mijn leven daardoor verrijkt. Mijn drijfveer is om op zoek te gaan naar waar jouw ogen van gaan glimmen? Waar ligt jouw passie? Waar laad jij je accu van en mee op? Wat is het wat jij moet leren in dit leven? Waarom maak jij de keuzes die je maakt?
Maar ik liep weer even vast, wilde teveel, te breed zijn. Alles is immers leuk. Welke keuze moet ik dan maken? Geen idee. Ik ben naar mijn favoriete bos de Slangenburg gereden en ben gaan wandelen. Net voorbij de parkeerplaats voelde ik de behoefte mijn recorder aan te zetten op mijn telefoon. Ik ben gaan wandelen en gaan praten, vertellen aan mezelf. Na 3 uur weer terug op de parkeerplaats wist ik, dit gaat het worden. Een wandeling met thema’s, zoals die vandaag door en aan mezelf verteld is. Het voelde als thuiskomen, als een heerlijke rust van weten wat mijn doel hier is. Mensen meenemen in een fijne dag, in een super mooi gebied, verhalen vertellend en prikkelend, zoeken naar wie ben jij? Alleen, zoals ik, of met iemand die je lief is, die dicht bij je staat of je juist beter wilt leren kennen. Dat is de oorsprong van de Levenspadwandeling. Mam, het is toch nog goed gekomen!